]]>

Szukaj w:

Jednostki samorządowe

Ostrołęka Płock Siedlce Radom Ciechanów żuromiński mławski ostrołęcki ostrowski makowski sierpecki przasnyski ciechanowski pułtuski wyszkowski węgrowski sokołowski siedlecki łosicki płocki płoński gostyniński sochaczewski nowodworski legionowski wołomiński miński otwocki żyrardowski piaseczyński garwoliński grójecki kozienicki białobrzeski przysuski radomski szydłowiecki zwoleński lipski m.st. Warszawa pruszkowski warszawski zachodni grodziski

Bielsk

Nazwa jednostki: Gmina Wiejska Belsk

Dane teleadresowe:

Urząd Gminy Bielsk, Plac Wolności 3A, 09-230 Bielsk

tel. (24) 261 55 05, fax (24) 261 51 89

e-mail: ugbielsk@poczta.onet.pl

Strona www: www.bielsk.pl

Powierzchnia: 125,53 km2

Liczba mieszkańców: 9 036

Położenie geograficzno-przyrodnicze: Gmina Bielsk położona jest na terenie Wysoczyzny Płońskiej – wysokość terenu wynosi około 300 m.n.p.m. Ukształtowanie terenu jest typowe dla terenu równinnego, a teren Gminy charakteryzuje niski stopień zalesienia. Gmina Bielsk położona jest w zachodniej części województwa mazowieckiego i terytorialnie przynależy do powiatu płockiego. Do końca 1998 roku wchodziła w skład województwa płockiego. Gmina podzielona jest na 43 miejscowości składające się na 38 sołectw.

Gospodarka, przemysł, rolnictwo, inwestycje: Gmina Bielsk jest gminą zdecydowanie rolniczą o bardzo małym nasyceniu kompleksów leśnych (około 0,5% powierzchni Gminy stanowią lasy). Na istniejących obszarach leśnych przeważają siedliska ubogie. Dominującymi gatunkami drzew liściastych są: brzoza, olcha. Wśród drzew iglastych dominują: świerk, sosna. Lasy na terenie Gminy zajmują ok. 500 ha. Największe kompleksy leśne występują w zachodniej i wschodniej części Gminy. Po południowej stronie Bielska znajdują się tereny podmokłe (pobagienne) zajmujące powierzchnię około 130 ha.

Historia, dziedzictwo i kultura:

Pierwsze wzmianki o Bielsku pochodzą z X wieku. Do końca XVI wieku Bielsk znany był pod nazwą Bielsko oraz Belszko. Historia Bielska bardzo ściśle wiązała się z działalnością zakonu benedyktynów z Mogilna. Bielsk znalazł się w dobrach klasztornych już w XI wieku wraz z targiem, karczmami i opłatą targową. Opactwo zachowało patronat nad kościołem aż do XIX wieku. W 1322 roku utworzona została w Bielsku prepozytura zakonna. A na prepozyta zatwierdzono brata Jana (benedyktyna). W 1373 roku książe Siemowit III sprzedał szlachcicowi Andrzejowi z Bielska wójtostwo w Bielsku za 140 kóp groszy praskich z 4 włókami wolnymi miary chełmińskiej, siedliskami i ogrodami, wolną łaźnią miejską, wiatrakami, trzecim denarem z win sądowych, trzecią jatkę rzeźniczą, kramem szewców, piekarzy, trzecim denarem od balwierzy, prosołów i rzemieślników oraz prawo wyrobu i wyszynku trunków, zobowiązując go do jednoczesnej osobistej służby wojennej i dostarczania jednego tucznika. Książe Siemowit III polecił również szlachcicowi Andrzejowi lokację miasta Bielska, nadając mu prawo chełmińskie, jakie posiadał wówczas sam Płock. Przywilej ten został potwierdzony w 1424 roku przez księcia płockiego Ziemowita oraz w roku 1441 przez księcia Włodzisława I. Pod koniec XIV Bielsk stał się ośrodkiem powiatu sądowego ziemi płockiej. Miasto w Bielsku zostało założone jednak dopiero w 1441 roku. Miasto miało około 400 ha ról, z czego około 100 ha stanowiło wójtostwo. Bielsk, często niszczony przez pożary, w roku 1498 zamieszkany był przez 14 kupców. W II połowie XVI wieku Bielsk wchodził w skład terytorium starostwa płockiego i liczył wtedy ponad 700 mieszkańców, w tym około 60 rzemieślników. Na terenie Gminy Bielsk znajduje się szereg obiektów o wartościach architektonicznych, historycznych oraz kulturowych objętych ochroną konserwatorską i znajdujących się rejestrze zabytków nieruchomych.

Liczba wyświetleń: 189